नारळ हे सहजपणे पचणारे फळ आहे. त्यात मोठ्या प्रमाणात प्रोटीन असते. सुक्या खोबरयात सुमारे ६६२ कॅलरी प्रती १०० गरम इतक्या अधिक प्रमाणात ऊर्जा असते. आतड्यातील जंतासाठी नारळ हे जुने व प्रभावशाली औषध आहे
नारळ हे एक पवित्र मानले गेलेले फळ, म्हणूनच याला ‘ श्रीफळ ‘ असे म्हणतात. भगवान विष्णूंनी हे फळ पृथ्वीवर आणले अशी कथा आहे.
नारळ – स्वास्थ्य व सौंदर्याचा रक्षक
नारळात अनेक औषधी गुण आहेत. कोवळा नारळ, म्हणजे शहाळे हे सर्वोत्तम गुणयुक्त भोजन मानले जाते. त्यात अनेक पाचक रस असतात.
ताज्या नारळात ३६.३% आद्रता ४.५% प्रोटीन, १.००% खनिज , ३.६ % तंतुमय पदार्थ , तसेच १३% कार्बोहायड्रेट असतात.
प्रती किलोग्रॅम यात १० मि.ग्रॅम कॅल्शीयम ,२४० मि. ग्रॅम फॉस्परस, १.७ मि. ग्रॅम थायमाईन रीबोफ्लेवीन. ०.९० मि.ग्रॅम नियासिन आणि १.० मि.ग्रॅम क जीवनसत्व असते.
आतड्यातील जंतासाठी नारळ हे जून व प्रभावशाली औषध आहे. चमचाभर वाटलेले खोबरे नाश्त्याच्या वेळी खायचे व तीन तासांनी एरंडेल तेलाचा एक डोस घ्यायचा.
सुके खोबरे हे असिडीटीवर उपयुक्त आहे. त्यातील तेलाने पोटातील असिडस्त्राव कमी होतो आणि रुग्णाला आराम वाटतो.
मूत्र विकारात नारळाचे पाणी मूत्र निर्मिती करणाऱ्या औषधाचे काम करते. त्यामुळे यकृत व मुत्रपिंडातील विषमता, लघवीची जळजळ आणि इतर त्रास दूर होतात.
पित्तासंबंधित टपावर नारळपाणी लाभदायक आहे, ते थोड्या थोड्या प्रमाणात काही वेळाने देत राहावे. जर तहान लागली, तर नारळपाणी प्यायल्यानंतर लगेच पाणी पिऊ नये, काही वेळाने प्यावे.
भाजल्यावर वा चटका बसल्यावर नारळाचे तेल लावल्याने त्वरित बरे वाटते. तयार नारळाचे खोबरे जाळून जे तेल निघते, ते मलमाप्रमाणे लाभदायक असते. इतर त्वचारोगांवर ते परिणामकारक असते.
विविध उत्पादनांमध्ये नारळाचा वापर केला जातो. दक्षिण भारतात खोबरेल तेलाचा वापर स्वयंपाकासाठी केला जातो. ओल्या आणि सुक्या खोबारयापासून मिठाया व इतर खाद्यपदार्थ बनविले जातात.
